กำเนิดซาตาน

          เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องที่ไม่สามารถอธิบายได้ภายในหน้าเดียว ดังนั้นผมจะไม่ขอให้คุณอ่านของเรื่องของผม เพราะผมไม่รู้จะเกลี่ยกล่อมคุณยังไงดี แล้วไม่ต้องกลัวนะเวลาอ่านเรื่องของผม แม้เนื้อเรื่องจะชวนให้คุณสยองขวัญหรือสะอิดสะเอียนแค่ไหน  ผมจะอยู่กับคุณตลอดเรื่อง คุณไม่ได้อยู่คนเดียว แต่ขอเตือนหนึ่งอย่างเรื่องของผม 20+  เอาล่ะนอกเรื่องมาเยอะ ผมขอเล่าเลยแล้วกัน

          ผมชื่อ ซีโน่ ย้อนกลับไปเมื่อ 7 ปีก่อน ผมเป็นนักเรียนชั้นม.6โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง คุณลองนึกภาพเด็กหัวเกรียนๆทรงผมรองทรงสูง ตาโตๆ ผิวขาว ตัวผอมสูง ใส่แว่นตา นั่นแหละตัวผม วันนั้นเป็นวันเปิดเทอมวันแรกผมจำได้ดีเลยแหละ หลังจากเลิกเรียนเสร็จผมก็ขี่มอเตอร์ไซค์กลับบ้าน ขณะที่ผมกำลังมองชมวิวทิวทัศน์นระหว่างการเดินทางกลับบ้านนั้น จู่ๆมีแมวสีดำตัวใหญ่ก็วิ่งตัดหน้ามอเตอร์ไซค์ของผม ทำให้ผมเสียหลักหักเลี้ยวรถไปชนต้นไม้ในป่าข้างทาง

          ณ ตอนนั้นสติผมแทบจะไม่มี ผมคิดว่านี้คือความฝัน ร่างกายผมหนักอึ้งไปหมดไม่สามารถขยับตัวได้เลย ร่างกายมันชาไปหมด ไม่แม้แต่รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลย ผมพยายามลืมตามองสิ่งที่เกิดขึ้นเพื่อยืนยันกับตัวเองว่านี่เรื่องจริงใช่ไหม นี่ไม่ใช่ฝันใช่ไหม ขณะที่เปลือกตาผมค่อยๆเปิด ผมมองเห็นมือหนึ่งยื่นมาที่ผม มือที่กำยำใหญ่มาก เหมือนเขาต้องการจะช่วยเหลือผม ผมค่อยๆยื่นมือของผมจับมือเขาอย่างไร้เรี่ยวแรง

          คุณรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น มือของเขาเย็นเฉียบมาก ผมพยายามจะมองหน้าเขาเท่าไหร่แต่ผมก็มองไม่เห็น พยายามเพ่งตามองเท่าใดสายตายิ่งพร่ามัว ตอนที่เขาจับมือผมนั้นผมรู้สึกได้ว่ามือหนาของเขาสั่นเทา เอ๊ะ!! ผมคิดว่าผมได้ยินเสียงเขาร้องไห้นะและบ่นพึมพําเป็นภาษาที่ผมไม่เคยได้ยินมาก่อนมันไม่น่าใช่ภาษาบนโลกนี้ด้วย ว่าแต่เขาร้องไห้ทำไม ขณะที่ผมมึนงงนั้นกับเรื่องชายปริศนาคนนั้นเริ่มรู้สึกว่าเขาค่อยๆพยุงตัวผมให้ลุกขึ้น  เห้ย!! มันไม่ใช่นิ เขากำลังลากผมไปไหนสักแห่ง ผมพยายามดิ้นเพื่อหลุด พยายามส่งเสียงร้องให้ช่วย แต่ไม่เป็นผลอะไรเลยผมทำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ ยิ่งดิ้นยิ่งหมดแรงแล้วสติของผมก็ค่อยเลือนลาง....